گاهی اوقات آدم تو راه رسیدن به هدف های بزرگ, جلوی خودش یه بن بست میبینه.این بن بست , ناامیدی و ترس از نرسیدن به هدف است و یا هر دلیلی که هرکس میتونه با اون خودش رو توجیح کنه.و این نمیتونه ضعف باشه . در واقع باید برای رسیدن به هدف های بزرگ از هدف های کوچک شروع کرد , وقتی روی هدف کوچک برنامه ریزی کنیم و به آن دست پیدا کنیم , تکرار این کار موجب میشه اعتماد به نفس بالا بره و همین میتونه یه شروع خوب باشه که روی هدف بزرگتر برنامه ریزی کرد.
شاید این کار ظاهرا ساده باشه ولی فوق العاده جواب میده.
برای رسیدن به رویا باید هر روز کاری انجام داد(شما همان چیزی میشوید که بیشتر اوقات به آن می اندیشید) . و قبل از آن باید زمان دقیق تعیین کرد.وقتی زمانی تعیین نشه تضمینی برای رسیدن به آن هدف نیست . و باید این سوال را همیشه از خود پرسید(در حال حاضر , ارزشمندترین استفاده از وقت من چیست ؟ ), اینکه چقدر زمان داری مهم نیست , چگونه میگذرانی مهم است.
در قلب خود بنویس که هر روز بهترین روز سال است ( امرسون)
آخه
یه باری اساسی دچار احساس بیخودی بودن کرده بودم
دقیقا سروش عزیزم همین راهو بهم پیشنهاد کرد:
برای خودت هدفای کوچیک بساز تا وقتی بهشون میرسی احساس خبی راجب خودت داشته باشی بعد هدفاتو کم کم بزرگتر کن...
خوشحالم که دیگه احساس بیخود بودن نداری
چراااااااااااااا
هنوزم گاه میزند به سرم
امروز کنفرانس دارم
اوووووووووووووف
زودتر ظهر شه برم بدم خلاااااااااص شم
دعا بنمایید برایم.
خوب کار سختیه
باید خیلی روش کار کنی.ولی مطمئن باش کامل درست میشه.
امیدوارم کنفراس خوب بدی
سلام من که واقعا به این حرف اعتقاد دارم وفعلا هدفم شده زبان و میخوام به بهترین نحو انجامش بدم مرسی خیلی خوب بود
خواهش میکنم
امیدوارم تو راهی که قدم برداشتی موفق باشی
سلام
میسی بهم سر زدی
و ممنون از نظراتتون
من نمیتونم تو قلبم بنویسم چون خودش هر روز داره از دستش گریه میکنه
وبلاگ جالبی دارید
تبریک میگم
من لینکتون میکنم
اگه دوست داشتید شما هم بلینکم
به امید دیدن نظرات قشنگتون در وبلاگم
سلام شیوا
مرسی .وبلاگ شما هم جالبه
منم لینکتون کردم
درود بر مهدی عزیز
هدف داشتن هدفمند بودن زندگی رو دوست دارم .
به نظر من آدم تنها زمانی موفق که طعم هدف رو بچشه
سلام محمد جان
حرفت درسته.تا آدم هدفی نداشته باشه به هیچ هدفی هم نمیرسه.